Leo IJzerman, zondag 25 oktober 2015
Ons T.C.A.-lid Mario de Vreeze was wat ontevreden over een fietstocht “Rondje Zeeuws-Vlaanderen”. Het gebied helemaal rondrijden langs de Belgische grens en langs het water van de Westerschelde was door omstandigheden niet gelukt.
Mario had zich voorgenomen een nieuwe poging te wagen.
De plannen werden gemaakt om dit op 25 oktober nog eens te proberen. Het was wel laat in het seizoen maar veel andere mogelijke datums waren er niet meer.
De 25e oktober 2015 zou echter de weergeschiedenis ingaan als één van de mooiste oktober dagen van de afgelopen jaren. Het had ’s nachts weliswaar een beetje geregend maar voor de dag zelf zag het er goed uit.
Het was verzamelen op de Bewester Eede onder Aardenburg. Er waren verschillende vertrekplaatsen De zou tocht worden over zo ongeveer 140 km. In Oostburg stonden een aantal gastrijders aan het vertrek. Op de Bewester Eede bleek al snel dat de weg er soms smerig bij lag vanwege de nachtelijke regen en de aan de gang zijnde oogsttijd. Bij Mario stonden nog enkele deelnemers te wachten. Daarnaast kwam ook al snel naar buiten dat de gedachte van een totale afstand van 140 km een illusie zou gaan worden. Maar we moesten nog naar Aardenburg en Eede om rijders op te pikken dus het kon nog allemaal veranderen. Hoe een mens zich soms staande houdt op basis van illusies, is wonderbaarlijk.
In Aardenburg en Eede nog een paar enthousiastelingen opgepikt en het spel kon op de wagen.
Lekke banden; onze fietsenmaker had het er maar druk mee in het eerste deel van de tocht. De weg was nat en vies dus het lag een beetje voor de hand dat er wat lekke banden zouden voorkomen. Een deel van de groep vond het jammer van al die lekke banden maar er waren er zeker bij die het niet zo erg vonden en op het gemak even konden uitblazen tijdens de reparatiepauzes.
De Biezen door richting Watervliet vervolgens richting Sas van Gent. Tot zover was het voor de meesten van ons bekend terrein. Toen richting Zelzate, Zuiddorpe, Koewacht, Heikant enz. en dan zitten er toch veel fietsers om zich heen kijken die, ondanks dat het hun geboortestreek is, nauwelijks weten waar ze zijn. Dat lag niet aan de snelheid waarmee gefietst werd. Nogmaals het was prachtig weer en de in het begin van de tocht verschillende tenues waren nu qua kleur meer op elkaar afgestemd. Het bruin/grijs van de tenues is niet spraakmakend, maar het schept een band; iedereen is even smerig.
Richting Doel en vervolgens Emmadorp, het blijkt aldaar dat de eerste 100 km op de tellers staat. Het is hier vandaan vast korter naar huis, is bij een aantal de hoopgevende gedachte. Bij een uitspanning wordt de lunch genoten en dan komt de horecaman naar voren. De dochter haalt de bestelauto leeg en de broodjes, krentenbollen en bananen gaan over de tafels. Even uitbuiken en met een niet voorspelde achterwind gaat het richting het westen. Paal, Kloosterzande onderlangs de zeedijk richting Terneuzen. Een opmerking om bij de Griete even aan te leggen gaat in de groepsdynamiek ten onder.
Nederland is een klein land maar Zeeuws Vlaanderen is daar een uitzondering op, zeker als je als fietser je benen probeert te overtuigen dat het wel meevalt. Die praten dan vervolgens terug met vraag of je wel helemaal lekker bent om op je ouwe dag dergelijke streken uit te halen.
Er beginnen wat haperingen in de groep te komen. Eén van de rijders haakt even af met kramp bij de sluizen in Terneuzen. Hij meldt zich overigens tot ieders verbazing bij Breskens weer bij de groep.
De groep valt bij Waterdunen een beetje uit elkaar. Mario is de enige die echt langs het water rijdt over de Panoramaweg. Eigenlijk scharrelen we tot aan Cadzand beetje verspreid over de West Zeeuws Vlaamse wegen. Vanaf Cadzand gaat het richting de Muurtjes naar St Anna ter Muiden en doen we België nog even aan.
Bij Sint Anna ter Muiden gaan enkele deelnemers richting Sluis. Zou men dan toch een beetje moe zijn? De tellers staan intussen op 190 km. De diehards vinden dat de Rondweg Sluis toch nog even genomen moet worden. We moeten en zullen door de hoofdingang Sluis binnenrijden.
Restaurant De Corner; voor enkele van de deelnemers is de aanblik van dit pand in Sluis een soort van hemelpoort. Je kan daar zitten op een stoel (fietsen doe je ook zittend maar er zijn verschillen ten opzichte van een stoel). Uiterst vriendelijk meiden vragen je of je iets wilt drinken en die engelen komen dan met allerlei lekkers terug. Het duurt even maar dan komt vanzelf de stomme praat weer boven. Na gedronken en gegeten te hebben moeten er nog enkele zielen naar Oostburg en die maken in ieder geval de 200 km vol al is dat misschien niet allemaal even bewust geregistreerd.
Het was een geweldige dag en prima georganiseerd.