Voor het vierde achtereenvolgend jaar zijn we tezamen met de groep van het Spie Controlec Cycling meegereisd voor een uitdagende fietsuitstap.
Na twee keer Alpe d’Huez en vorig jaar de Mont Ventoux werd dit jaar gekozen voor de Stelvio .
Dinsdagavond 16 sept werden de koffers gepakt , en de fietsen op de auto gezet en rond de klok van 23 uur vertrokken we via Limburg , Duitsland en Oostenrijk naar Italië.
Woensdag :
’s Ochtends rond de klok van 11 uur kwamen we aan bij het Hotel Zentral in Prato , gelegen aan de voet van de beklimming van de Stelvio.
Een mooi Hotel met ruime kamers en van alle gemakken voorzien zoals: zwembad met jacuzzi, sauna en ruime zitgelegenheid aan de bar.
Nadat de koffers waren uitgepakt en de fietsen in orde gebracht, stond er ’s middags een verkenningsrondje van 50 km op het programma. Een rustig klimmetje, maar toch met delen van 7%, bracht ons bij het plaatsje Graun im Vinchgau.
Het oorspronkelijke dorp Graun bevindt zich op de bodem van het Reschenmeer. Door de bouw van een stuwdam tussen 1948 en 1950, om zo een stuwmeer aan te leggen voor het opwekken van energie, kwam het dorp onder water te staan. Alle gebouwen werden daarbij gesloopt. Enkel de kerktoren van het oude dorp werd behouden en deze steekt tegenwoordig boven het wateroppervlak van het meer uit. De kerktoren staat symbool voor het huidige gemeentewapen van Graun im Vinschgau.
Terug in het hotel werden na het 5 gangen diner vrij snel de kamers opgezocht en genoten we van de verdiende nachtrust .
Donderdag :
Na een goede nachtrust en een heerlijk ontbijt , werd i.v.m. de weersvoorspellingen besloten om direct de berg te beklimmen waarvoor we gekomen waren .
Al was het weer niet helder en de top niet te zien, de temperatuur was zeker wel goed .
Wat ons te wachten stond was een 25 km lange klim met 48 haarspeldbochten en een gemiddeld stijgingspercentage van zo’n 8 %.
De eerste 5 km loopt geleidelijk op , hierna begint het echt, al laat de eerste bocht nog even op zich wachten .
Vanaf het bos wordt het echt steil en melden de eerste bochten zich zodat we kunnen beginnen met af te tellen 48 , 47 . 46 ….. etc etc .
Gelukkig is het niet warm en het goed te doen, maar aangezien het goed mistig is, kan ik over het uitzicht weinig vertellen. Het zal zeker heel mooi zijn, maar aan ons was dit deze keer niet besteed.
De laatste 5 km moeten er nog heel wat bochten genomen worden, zo’n stuk of 20 en deze zijn zwaar, of ligt het aan de vermoeidheid? De beloning is er niet minder om als je boven komt en de top hebt gehaald. Ook al is het zicht slecht, het gevoel dat je het hebt gehaald maakt veel goed .
Na een hapje eten en wat foto s te hebben gemaakt wordt de afdaling ingezet , ondertussen is het wat gaan regenen en dat maakt de afdaling in de eerste kilometers niet echt makkelijk . Maar na een kilometer of 4, wordt de weg droger en kunnen de remmen los .
Terug beneden aan het hotel worden de fietsen gestald en is het tijd om even te relaxen , sommigen in de sauna, anderen in het zwembad of in de jacuzzi.
Dag 2 zit er bijna op na het avondeten nog even voetbal kijken en de nachtrust roept .
Vrijdag :
Na het ontbijt stond er een rit naar de col Monte Martello op het programma . Een col die dit jaar (2014) in de Giro opgenomen was. Op papier een wat makkelijkere col dan de Stelvio ( op papier !!! )
Vanaf het hotel reden we naar Coldrano Goldrain dat ligt aan de voet van de col , daar werden de klokken gelijk gezet en kon de 23 km lange klim beginnen. Al snel gaat het redelijk steil om hoog. Tot aan het plaatsje Morter is het nog te doen , maar hierna wordt het steiler en zeker in de tunnels haal je een stijgingspercentage van 12 % .
Bij het stuwmeer aangekomen gaat het licht naar beneden en dat kun je ook wel even gebruiken , want de laatste kilometer bevat zo’n 6 haarspeldbochten met stijgingspercentages van 14 % , waarop je aardig stil kan vallen .
Nadat iedereen boven was en genoten werd van het uitzicht, dat dit maal beter was, en van het toepasselijke burgertentje.
Daarna werd de afdaling ingezet . De eerste kilometer wel voorzichtig met zijn 14 % stukken. Nog even aan het stuwmeer wat foto’s gemaakt, hierna kon het gas los tot over de 70 km / uur .
Beneden in het plaatsje nog wat gegeten en een route terug genomen over een toeristisch fietspad met Italiaanse onverharde stukken, langs vele mooie goed uitziende appelboomgaarden .
Terug in het hotel weer even relaxen ( wat hebben we het toch slecht ) .
Na het eten volgde onze laatste avond, de bonte avond, hier kwamen de grote verhalen en ieder zijn beleving, onder het zien van de foto’s.
Het zit er weer op onze laatste nacht .
Zaterdag :
Na genoten te hebben van het laatste ontbijt aldaar, word de terugreis aangevangen.
Door de vele werkzaamheden onder weg werd het een lange rit, maar waardoor we nog extra konden nagenieten van deze 4 daagse trip. Zeker een aanrader om daar eens heen te gaan.
Een bijdrage van Rini & Rudi .
Fotoreportage Stelvio